Samenvattingen(1)
Van Gasteren vraagt zich af wat de zogenaamd objectief registrerende documentairemaker eigenlijk doet. Hij monopoliseert het gefilmde, kijkt naar de dingen, bepaalt de tijd en wat daarin gebeurt. Wanneer de regisseur een deel van een dorp op Sardinië laat ombouwen tot een decor, lijken de aankleding, de mensen en het verkeer zich naar zijn wensen te voegen. Dan verstoort een kind plotseling de harmonie door in de camera te kijken. De chaos die hierna ontstaat, werkt verwarrend voor de toeschouwer. Klaarblijkelijk wordt hij evenzeer gemanipuleerd. Tegelijkertijd manipuleert de kijker op zijn beurt ook weer, in zijn hoofd. Toeschouwer en deelnemer zijn niet langer van elkaar te onderscheiden. Zien wij de werkelijkheid, filosofeert Van Gasteren, of enkel onze gedachten hierover? (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)