Samenvattingen(1)
In augustus 1971 wordt César Benjamin opgepakt bij studentenprotesten tegen de Braziliaanse militaire dictatuur. Hij is minderjarig, maar wordt als volwassene berecht en veroordeeld tot dertien jaar celstraf. Dankzij de vurige strijd die zijn moeder Iramaya in nauwe samenwerking met de Zweedse tak van Amnesty International voerde, kwam hij na vijf jaar vrij. Alles wat filmmaker Carol Benjamin weet over deze zwarte periode in het leven van haar vader heeft ze van haar grootmoeder, aangezien César er zelf nooit over spreekt. In de hoop dit deel van haar familiegeschiedenis beter te begrijpen, reist ze naar Zweden om de mensen te ontmoeten die campagne voerden voor zijn vrijlating. Terwijl de archiefstukken de feitelijke details van de zaak geven, wordt het dieperliggende verhaal verteld via fragmenten uit Iramaya’s autobiografie en haar zeer persoonlijke briefwisseling met een van de Zweedse campagnevoerders. Uiteindelijk zien we ook César’s eigen hartverscheurende verklaring voor de nationale waarheidscommissie, meer dan drie decennia na zijn vrijlating. Terwijl het recente verleden in het roerige Brazilië van nu opnieuw de kop opsteekt, onderzoekt deze film de rol die het hardnekkige zwijgen speelt in het uitwissen van de herinnering. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)Galerie (1)
Brazilië
