Harpiks

Jens leidt een teruggetrokken bestaan met zijn dochter Liv en zijn gevaarlijk zwaarlijvige vrouw. Hoewel sommige inwoners van het dorp weten waar Jens woont, wordt ieder bezoek uit de buitenwereld van zijn terrein gejaagd. Als Jens’ vrouw een doodgeboren baby baart en hij deze gemummificeerd in een pot bewaart, begint Liv naar een uitweg te zoeken. Slinkende loyaliteit in een aangrijpend, gewelddadig coming-of-age-verhaal. Daniel Borgmans tweede speelfilm doet af en toe denken aan recente films als Leave No Trace en Captain Fantastic, maar de aanwezige horrorelementen zorgen ervoor dat deze film een aanzienlijk stuk duisterder is. Visueel heerst een constant gevoel van claustrofobie, zowel in de krappe en overvolle schuur waarin het gezin woont, als in de wilde tuin eromheen. De regisseur heeft ook een goed oog voor de schoonheid van de natuur, waardoor enig begrip voor Jens’ levenskeuzes ontstaat. De kern van de film wordt gevormd door Livs langzaam afnemende loyaliteit ten opzichte van haar geesteszieke en gevaarlijke vader, met tragische en gewelddadige gevolgen. The Killing-ster Sofie Gråbøl is onherkenbaar als de zieke moeder onder lagen vet en make-up. (Imagine Film Festival)