Samenvattingen(1)
De Iraanse regisseur Maziar Bahari maakte deze film in Kwazulu Natal in Afrika. Hij interviewde een aantal mensen die te horen hebben gekregen dat ze seropositief zijn. Deze ongelukkige mensen, vooral vrouwen, krijgen te maken met vreselijke vernederingen en ellende. De maatschappij negeert hen volkomen. Over het algemeen worden ze pas een paar dagen voor hun dood in een ziekenhuis behandeld. In veel gevallen wil hun familie geen besmette mensen in huis. Ze verwijten hen dat ze ziek geworden zijn en zetten hen het huis uit. Aids-activisten worden zelfs gedood of bedreigd. Dat overkwam ook de filmploeg tijdens de draaiperiode. De plaatselijke politie weigerde hen te beschermen. Deze verontrustende reportage laat zien hoe ten dode opgeschreven mensen enorm vernederd worden, terwijl begrafenisondernemers gouden tijden beleven door de dagelijks toenemende vraag naar lijkkisten. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)