Samenvattingen(1)
Speels onderzoek met als uitgangspunt de vraag hoe vrouwelijke filmmakers omgaan met thema’s als seks en verlangen in hun werk. Welke artistieke en feministische overwegingen beïnvloeden hun visie op cinema? Is “de daad” op het witte doek altijd politiek geladen? En hoe voorkom je de valkuilen van platte exploitatie? Marie Mandy legt deze kwesties voor aan bekende filmmakers als Agnès Varda, Jeanne Labrune, Jane Campion en Doris Dörrie. In een collageachtige montage worden fragmenten van de interviews afgewisseld met scènes uit hun films. Zo neemt in Jeanne Labrune’s Si je t’aime, prends garde à toi (1998) een vrouw expliciet de regie over tijdens een affaire. En in een vermakelijke seksscène uit Dörrie’s Bin ich schön?(1998) slaat een vrouw tijdens de seks nauwelijks acht op haar partner, zozeer wordt ze in beslag genomen door hoe hongerig ze is. “Saboteren,” noemt Dörrie het. Een seksscène filmen is eigenlijk onmogelijk, vindt ze. Seks is aan de buitenkant nu eenmaal nooit zo sensueel en mooi als van binnen. Het is een van de manieren waarop deze vrouwen stelling nemen tegen de dominantie van mannen in de filmwereld, zowel voor als achter de camera. En passant passeert zo een omvangrijk en divers ‘vrouwenoeuvre’ de revue. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)