Samenvattingen(1)
In augustus 1973 ‘verdwenen’ 58 Marokkaanse mannen. Het ging om militairen die betrokken waren geweest bij een mislukte staatsgreep en op bevel van Koning Hassan II naar een geheime, speciaal voor dit doel gebouwde gevangenis in het oosten van Marokko waren gebracht. Daar liet hij ze wegrotten in donkere ondergrondse cellen, zonder contact met de buitenwereld en zonder zicht op vrijlating. Velen onder hen stierven in gevangenschap. In deze film komen een aantal overlevenden aan het woord. Over hoe ijzig koud de winters waren en hoe hels heet de zomers. Hoe ze elkaar bezighielden met verhalen in het pikkedonker en hoe ze, zo goed en zo kwaad als het ging, voor elkaar zorgden. Hun relaas schetst een beeld van schrijnend onrecht, maar ook van extreme levenskracht en medemenselijkheid. De statische opnamen van de sprekende mannen worden afgewisseld door beelden van glooiende groene hellingen, in de wind wapperende was en de eindeloze zee: beelden die in scherp contrast staan met de claustrofobische verhalen van de mannen, die nog altijd zichtbaar geëmotioneerd raken bij de herinnering aan hun donkerste hel. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)