La Cordillère des songes

In het langgerekte Chili zijn de pieken van de Andes nooit ver weg: de bergketen (cordillera) vormt de rotsige ruggengraat van het land. In het sluitstuk van zijn essayistische Chili-trilogie analyseert regisseur Patricio Guzmán de verhouding tussen dat tijdloze, stoïcijnse landschap en de roerige geschiedenis van zijn vaderland, waar hij sinds 1973 niet meer woont. Na de staatsgreep, die de jarenlange dictatuur van legerleider Augusto Pinochet inluidde, zijn veel kunstenaars en intellectuelen Chili ontvlucht. Bij adembenemende panorama’s van de besneeuwde bergen reflecteert Guzmán in voice-over dat zij het land zowel beschermen als isoleren tegen de rest van de wereld. Hij interviewt kunstenaars en wetenschappers. Een van hen is cameraman Pablo Salas, die al die jaren wél in Chili bleef en als hardnekkige luis in de pels alle protesten filmde. Beelden van gewelddadige politieoptredens uit het onuitputtelijke archief van Salas contrasteren met serene natuuropnamen, waar Guzmán zijn persoonlijke herinneringen en het grote verhaal van de Chileense geschiedenis doorheen vlecht. Hij staat ook stil bij de nieuwe generatie: kunnen zij zich nog dromen veroorloven? (International Documentary Film Festival Amsterdam)