Samenvattingen(1)
Vrouwen van verschillende generaties, maar allen met gitzwart haar en dezelfde pony met daaronder een rood geverfd voorhoofd, beelden een verhaal uit in een hut. Een zoon komt vertellen dat hij heeft gezien dat de mannen in razende varkens zijn veranderd. Nu moeten de vrouwen zich beraden op actie. Waar dit zich precies afspeelt is niet duidelijk, vermoedelijk ergens in de regenwouden van de Braziliaanse Amazone. Eigenlijk doet het er ook niet toe. De camera mag het schouwspel registeren, maar wordt verder genegeerd en ander publiek is er ook niet. De hut is een majestueuze koepel van een meter of vier hoog, voor een kwart bestaand uit onafgedekt geraamte. De vrouwen zingen en klappen beheerst en repetitief. Het kan hier evengoed gaan om de verbeelding van een mythe als om een moderne kritiek op lamlendige mannen. De harmonische zang, het ingetogen plezier, de routineuze maar nooit verveelde choreografie en het zelfvertrouwen van de vrouwen dwingen de kijker om vragen achter zich te laten en simpelweg te kijken. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)