Samenvattingen(1)
Dit verhaal over het leven op de straten van Manila wil je eigenlijk niet zien, maar moet je toch gaan kijken. Een pretje is het niet, om Tracy en Joshua te horen vertellen over seksueel misbruik, gedrogeerd worden en hoe ze hun kleren van waslijnen stelen. Maar ze worden ook gevolgd tijdens hun jaar bij de Stichting Stairway; in het binnenland van de Filipijnen worden ze omgeven met liefde, eten en opvoeding. Ze leren bijvoorbeeld dat je geslachtsdelen van jou zijn, en van niemand anders. Tussendoor zijn we te gast bij een politieopleiding waar agenten in spe op eenzelfde openhartige wijze worden betrokken in gesprekken over penis en vagina. De dienders van de toekomst hebben er aanmerkelijk meer moeite mee dan de straatkinderen die zij straks moeten beschermen. Hoop en wanhoop wisselen elkaar af via korrelige beelden van de straten van Manila en de gesprekken met de kinderen. Het contrast tussen de donkere stad en de zonnige kust, waar de jongens aan het strand weer kind kunnen zijn, is overduidelijk. Maar de straat blijft lonken. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)