Samenvattingen(1)
Gizem en Dina zijn twee jonge vrouwen in Sulukule, een met sloop bedreigde wijk in Istanboel. Ze dansen in de straten en op de oude muren van de stad, met een fakkel met gekleurde rook triomfantelijk omhoog geheven. Hun dans is hun verzet, daarmee vieren ze hun vrijheid. Vrijheid ook in de opvallende visualisering van dit portret, met alle dans in slowmotion en een soundtrack als spannend contrast. Hun verhaal vertellen ze grotendeels offscreen. Toen ze begonnen met dansen kregen ze te horen: "De mensen zullen je aanstaren, je maakt de mannen hitsig." Maar als ze zouden luisteren naar de mensen waren ze nu getrouwd en onzichtbaar. Ze willen iets anders, ze willen gelukkig zijn. Ze dansen niet voor iemand anders, zeker niet voor mannen. Soms werden ze weggejaagd, maar ze dansten gewoon verder in het park. Ze dansen in regen en sneeuw, overdag en 's nachts. Dans kan mensen verenigen, vinden ze. Ze willen geen discriminatie, niet van vrouwen, niet van Koerden, Arabieren of Roma. Dans is hun verlossing. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)