Samenvattingen(1)
Het leven van de twaalfjarige Thea uit Noorwegen wordt beheerst door heftige epileptische aanvallen die soms urenlang duren. Deze film vertelt haar verhaal aan de hand van zwart-wit stills die elkaar soms snel opvolgen en soms langer in beeld blijven. We zien bijvoorbeeld een liefdevolle of bezorgde blik van een van de ouders, een liefkozing of het armbandje van Thea waarop ‘epilepsie’ staat. Regisseurs Halvor Nitteberg en Elisabeth Aspelin hebben voor deze vorm gekozen om invoelbaar te maken dat er gaten in Thea's herinneringen zitten – de momenten dat ze tijdens een aanval buiten bewustzijn is. De geluidsband loopt wel door. We zien Thea op bezoek bij haar behandelend arts, die vertelt dat ze zelfs in coma is gebracht om een aanval te laten stoppen. “Het kan soms dus best gevaarlijk zijn.” Of moppen tappend met haar vriendinnen, een van haar favoriete bezigheden. Ze heeft ook een passie voor helikopters en wil later graag piloot worden. Haar leven is immers al een paar keer gered doordat ze direct naar het ziekenhuis werd gevlogen. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)