Ostatnia rodzina

In dit onconventionele portret van de Poolse schilder Zdzisław Beksiński (1929-2005) zien we hem vrijwel nergens een kwast ter hand nemen. Zijn dystopische, surrealistische werken hangen weliswaar aan de muren van zijn appartement, maar regisseur Jan P. Matuszyński richt zich in zijn eerste speelfilm meer op het gezinsleven van deze Poolse cultheld dan op zijn kunst. Daarbij draait het vooral om zijn neurotische zoon Tomasz, wiens gewelddadige uitbarstingen en terugkerende zelfmoordneigingen Beksiński en zijn vrouw Zofia onophoudelijk bezighouden in deze decennia omspannende familiesage. Beksiński legde vrijwel zijn gehele leven vast: vanaf 1957 op audiotapes, later ook met foto's en video-opnames. Matuszyński maakt dankbaar gebruik van die rijkdom aan bronnen. Het resultaat is een soms naar documentaire neigende, maar desondanks zeer gestileerde film. Hoofdrolspeler Andrzej Seweryn won terecht de prijs voor beste acteur op het filmfestival van Locarno voor zijn onderkoelde, sardonische interpretatie van Beksiński. (International Film Festival Rotterdam)