Samenvattingen(1)
Vlak na de Golfoorlog woedden er vele oliebranden in Koeweit. Werner Herzog filmt het apocalyptische landschap in de laatste week voor de vuurzee gedoofd zal worden, vol donkere luchten, verschroeide aarde en grillige vlammen. Hij noemt het brandende Koeweit ironisch "een nieuw landschap, een nationaal park voor de toekomst." Ook noemt hij zijn documentaire een poëtische sciencefictionfilm, omdat je in geen enkel beeld onze planeet kunt herkennen. De vaak surrealistische shots zijn genomen vanaf de grond en vanuit een helikopter, en zijn voorzien van muziek van onder andere Wagner, Prokofjev en Mahler. Soms komt een bewoner uit Koeweit aan het woord, zoals een moeder die vertelt over haar kind dat niet meer kan praten. Maar bovenal staat het landschap centraal, met beelden die vaak een gruwelijke schoonheid bezitten, zoals Herzog wel vaker destructie, tragiek en schoonheid samen in één beeld kan vangen. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)Recensie (1)
This time, Werner Herzog is being frugal with his comments. What happens on the screen can very well do without a commentary anyway. An incredibly poignant and intense documentary. An audiovisual tour of man-made hell.
()