Samenvattingen(1)
In het zuiden van Ethiopië wonen in de afgelegen Omo-vallei de Surma: een stam van veeboeren en krijgers. Ze blijken ware kunstenaars in het beschilderen van hun eigen naakte lichaam en vertellen met trots over hun leven, waarin veel is geworteld in traditie maar waarin ook veel verandert. Vanachter de bergen, waar Zuid-Soedan ligt, dringt de stem van de oorlog door en vinden de werktuigen van die oorlog hun weg naar het land van de Surma: de prijs voor het mooiste meisje is nu 35 koeien en een kalashnikov. In Brazzaville, de hoofdstad van de republiek Congo, leeft een groep mannen die zich op een opmerkelijke manier onttrekt aan de armoede door zich te hullen in kleurrijke pakken met bijpassende accessoires. Het zijn de sapeurs, afkomstig uit verschillende milieus maar allemaal vastbesloten hun eigenwaarde hoog te houden middels hun voorkomen en levensstijl. En in Kinshasa, aan de andere oever van de rivier de Kongo, bereiden worstelaars, onder wie de albinoman Texas en de jonge vrouw Zena, zich voor op een wedstrijd. Ook hier gaat het om een levensstijl waar traditie, religie en de moderne Afrikaanse maatschappij met elkaar verweven zijn. In fraaie beelden, aangevuld door opmerkelijke teksten en ondersteund door muziek en een expressieve montage, schetst dit drieluik een liefdevol en aandachtig portret van Afrikaanse trots. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)Recensie (1)
Bonus points for trying not to show Africa as a land where undernourished children living in slums wait for Angelina Jolie or Bono to fly in to take photos with them. However, this poetic tribute to the dark continent by a colleague and friend of Roland Emmerich has other flaws. In the manner of Emmerich’s (and Bay's) spectacles, it revels in grand details, repetition of the same shots, slow motion and rapid cuts. It is accompanied by slightly ominous, important-sounding music like that heard in a Hollywood epic. We see only Africans during their tribal rituals. The English translation of the natives’ utterances is inscribed directly into the picture, whereby it becomes an inseparable part of the picture and gains the status of great wisdom that must be written down. The second segment, a portrait of an individual set in Brazzaville, is also made up of shot compositions that mainly sound and look good, regardless of how unnatural their half-art film, half-Hollywood (but hardly African) stylisation seems in the given context. The visually no less aggressive final chapter about wrestlers again works with faded colours and fetishising shots of muscular bodies, and the music is somewhat more belligerent. The informational value is minimal, but the visceral experience may be powerful enough for some to forgive the film for forgetting that it is supposed to be “about something”. The platitudinous statements of the people interviewed do not have much narrative value, nor do they add much to the observational shots with respect to the stylisation, which does not fit very well with what we see and thus does not highlight certain topics (the meaning of the rituals performed, the specific features of African wrestling). On the contrary, it draws attention away from them. 50%
()
Galerie (4)
Foto © CoolConnections
