Segodnya my postroim dom

Sevodnja mi postroim dom speelt zich af op een bouwplaats waar een huis wordt gebouwd. De film opent met troosteloze beelden van het modderige terrein waarop de regen gestaag neergutst. Een hond scharrelt tussen de kletsnatte bouwmaterialen. Langzaam houdt het op met regenen en zien we mensen werken en pauzeren. De film heeft veel oog voor de poëzie van het alledaagse, zodat zelfs een logge bak met cement, die aan een hijskraan omhoog wordt getakeld, verandert in een zwierig en luchtig object. Sevodnja mi postroim dom is een melancholieke, poëtische filmcompositie van beelden, omgevingsgeluiden en volksliedjes. (International Documentary Film Festival Amsterdam)