Samenvattingen(1)
In de afgelopen tien jaar pleegden meer dan 200 duizend boeren in India zelfmoord. Een drama met een enorme impact op de rurale gemeenschap. Maar noch de autoriteiten noch de media pikken het op. Journalist P. Sainath trekt zich het lot aan van de slachtoffers, zowel de boeren als hun familie, en publiceert hun verhalen in dagblad The Hindu. Dat is bijzonder, want "geen enkele krant in dit land heeft een correspondent die exclusief over armoede schrijft". Met andere woorden: zo'n zeventig procent van de Indiase bevolking heeft volgens de Indiase elite geen nieuwswaarde. Zo'n overweldigende armoede is blijkbaar te confronterend voor de lezer. "Is het een zonde om boer te zijn?", vraagt een berooide man zich wanhopig af. Sainath gebruikt de zelfmoorden om de enorme welvaartskloof in India ter discussie te stellen. Filmmaker Deepa Bhaita volgt hem naar straatarme boerenfamilies en drukbezochte lezingen. Tussendoor richt Sainath zich in de soepel gemonteerde film -- Bhatia is filmeditor van Bollywoodfilms -- direct tot de camera. Steeds legt de gedreven en goed geïnformeerde journalist het schrijnende gebrek aan sociale rechtvaardigheid in India en de hypocrisie van het neoliberalisme bloot. Voor zijn enigszins apathische hoogopgeleide publiek verwijst hij naar Tacitus: Nero verbrandde gevangenen bij wijze van nachtelijke verlichting. Zijn gasten stonden erbij en keken ernaar. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)