Samenvattingen(1)
In de open gevangenis Bastøy moeten de gedetineerden hun eigen verantwoordelijkheid nemen. Op dit gevangeniseiland in het Noorse Oslofjord zijn geen cellen, geen camera's en geen hekken. De mannen beslissen zelf wanneer ze douchen of trainen. Een frisse duik in het water en samen dobbelen is toegestaan. In het bos werken ze met kettingzagen. De gedachte achter Bastøy is dat misdadigers geen betere mensen worden als je ze maar lang en hard genoeg straft. De cijfers lijken dit te bevestigen: in West-Europa valt gemiddeld zestig à zeventig procent van de ex-gedetineerden terug. Op Bastøy is de recidive dertig procent. Doorsneden met kalme omgevingsbeelden van bos en water, volgt de observerende documentaire een aantal gestraften die hun weg naar de samenleving weer moeten zien te vinden. Tom werkt bij de koeien en leert zichzelf gitaarspelen. Per Inge dealde twintig jaar drugs en is het contact met gezin en familie verloren. Kalm en eerlijk vertelt hij over de moeilijke momenten. De filosofie van de gevangenis is gebaseerd op die van indianenopperhoofd Bear Heart: "Als je een man als een beest behandelt, wordt hij een beest. Als je een man als een crimineel behandelt, wordt hij een crimineel. Als je een mens als een mens behandelt, wordt hij een mens." (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)