Samenvattingen(1)
Robynn Murray was 19 toen ze zich meldde bij het Amerikaanse leger, voor een uitzending naar Irak. Dat was in 2003. In 2008 lijdt de jonge vrouw nog steeds aan de fysieke en mentale gevolgen van het verblijf in Irak - ze heeft een posttraumatisch stresssyndroom en veel lichamelijke klachten. De camera volgt Murray bij haar activiteiten voor de Iraq Veterans Against the War, waar ze optreedt als spreker en met tranen in haar stem vertelt over hoe ze als schutter op een tank de Iraakse bevolking angst aanjoeg. Thuis bij haar moeder, die ook aan het woord komt, toont ze fotoboeken waaruit blijkt hoe graag ze haar land wilde dienen, en het indrukwekkende arsenaal aan medicatie dat ze sinds haar terugkomst heeft moeten nemen ter onderdrukking van angst en pijn. Ook is ze betrokken bij het Combat Paper Project, waar oorlogsveteranen hun militaire uniformen en handleidingen verwerken tot kunst. Ondertussen probeert ze, gehinderd door een enorme bureaucratie, de uitkering te krijgen waar ze als gehandicapte veteraan recht op heeft. Pogingen die gepaard gaan met veel frustratie en de daarbij behorende woede-uitbarstingen. De beelden van Murrays huidige leven zijn doorsneden met filmpjes en foto's van haar tijd in Irak, die nog maar eens de waanzin van de War on Terror aantonen. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)