Samenvattingen(1)
Paul Meyers Déja s'envole la fleur maigre volgt een Siciliaanse immigrantenfamilie op hun eerste dag in de Waalse mijnstreek de Borinage. Het is tegelijkertijd de laatste dag voor de gedesillusioneerde Domenico, die terugkeert naar Italië. Met brede panorama’s en met oog voor detail filmde Meyer de contrasten van de door werkloosheid geplaagde mijnstreek. Hij financierde zelf deze neorealistische speelfilm, die begonnen was als korte opdrachtfilm over de zogenaamd probleemloze integratie. De mijnwerkers speelden zichzelf, in grotendeels geïmproviseerde scènes. Bij de moeizame nasynchronisatie van de veeltalige groep verzon Meyer vaak de teksten - geluidsopnamen waren er niet. In een interview zei hij later: ‘Zelfs met de ensceneringen heb ik nooit het gevoel gehad de documentairevorm helemaal te verlaten. Ik vertaalde alleen wat ik gezien en beleefd had.‘ De film werd lovend onthaald, maar Meyers carrière eindigde roemloos bij de televisie. Nog jarenlang moest hij schulden afbetalen. ‘Ik was rijker geworden als ik friet had verkocht.‘ (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)