Samenvattingen(1)
De titel van de film verwijst naar de bijnaam van een antieke stad in India, waar de film is opgenomen. In feite verwoordt de titel echter een ironische stellingname. Het gaat hier om een dode stad, en zeker niet om een gelukzalig woud. Net als in zijn andere films verdiept regisseur Robert Gardner zich in universele menselijke emoties en het sociale gedrag van een subcultuur. Hij maakt inzichtelijk wat er zich onder de oppervlakte van oude rituelen allemaal afspeelt. Zijn primaire belangstelling gaat in deze film uit naar de crematie-ceremonieën en andere Indiase gebruiken die te maken hebben met de dood. Met uitsluitend natuurlijke geluiden en beelden en zonder verbale toelichting vertelt Gardner het verhaal van een veelomvattend begrafenisproces. Drie personages spelen bij dit proces een hoofdrol: de genezer die iedereen ontvangt en geruststelt; de onaantastbare koning van de gewijde grond; en de plichtsgetrouwe priester. Op die manier opgebouwd als een drama krijgt de film een hoog theatraal gehalte. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)