Samenvattingen(1)
In 1961 verbrak Albanië de banden met de Sovjet-Unie, waar de communistische dictator Enver Hoxha van vervreemd was geraakt nadat vijf jaar eerder de nieuwe Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov het destalinisatieproces inzette. De scheiding van Albanië met vadertje Rusland leidde onmiddellijk tot verscheuring in de talloze huwelijken van Albanese burgers met buitenlandse geliefden. In deze film kijken enkele betrokkenen terug op wat er destijds gebeurde, waarbij zowel politieke aanhangers van Hoxa als slachtoffers aan het woord komen. Mannen en hun buitenlandse vrouwen waren opeens verdacht in de ogen van het Hoxha-regime en werden gearresteerd. De aanklacht luidde steevast 'spionage voor de Sovjet-Unie' of 'propaganda tegen de Albanese staat'. De verhoormethoden waren niet zachtzinnig en wie niet wilde buigen kon als 'vijand van het volk' op langdurige straffen rekenen. De enige manier om hieraan te ontsnappen was het tonen van onvoorwaardelijke trouw aan de geliefde grote leider Hoxha door te breken met hun echtgenote. Kinderen moesten dat ook doen, als ze tenminste studie en carrière ambieerden. Slachtoffers halen in Albanië, Polen of Rusland herinneringen aan hun gebroken huwelijk op. Een man bezoekt het strafkamp waar hij achttien jaar vastzat. Hij kan het Hoxa's politieke aanhangers niet vergeven, maar die daders vinden op hun beurt dat hen niets te verwijten valt. Zij deden hun plicht. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)