Samenvattingen(1)
Een enkeling die op het spreekuur van dokter Jia komt heeft het in de gaten. Is dat een camera? De oudere, welbespraakte arts, door velen grootvader Jia genoemd, wuift het luchtig weg. Voor de aardigheid, zegt hij. Of: dat is tegen diefstal. Stel je voor, laatst waren tijdens het onderzoek iemands kleren gestolen! In werkelijkheid heeft filmmaker Wang Hongjun die camera neergezet. Vanuit een vast standpunt, en zonder toevoeging van commentaar, interviews of muziek legt hij het komen en gaan van de vele patiënten in deze kleine Chinese kliniek vast. Onvermoeibaar sust dokter Jia de ongerusten, schrijft medicijnen voor, prikt bloed, probeert iemand over te halen de drank te laten staan, draait aan pijnlijke armen en nekken, knakt een vinger recht, steekt nog een sigaret op en bespreekt intussen opgewekt met de patienten en de mensen die hen vergezellen de toestand rond de recente aardbeving, de corrupte politie, de Olympische Spelen in Beijing en het kankerverwekkende gif in sommige fabrieken. Zo groeit uit deze goedmoedige kakofonie niet alleen een beeld van de bezigheden van de dokter, maar ook een groepsportret van de plaatselijke bevolking. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)