Děvočki

Cat, Svetka, Aleksa en Helly zijn tienermeisjes in Rusland. Ze houden zich bezig met typisch Russisch meidenvermaak: discussies voeren over met welke drank je de meeste alcohol voor je geld krijgt, klimmen in bomen, hangen in speeltuinen, dansen en kussen met jongens, zelf navels proberen te piercen, experimenteren met drugs. Maar ze praten ook over hun ambities in de naargeestige trappenhuizen van de flats die ze bewonen. Maken ruzie over sokken, en filosoferen even daarna diepzinnig over religie, God en vergeving. Om daar vervolgens weer ruzie over maken. De camera zit de meisjes bij alles heel dicht op de (vaak nog onzuivere) huid. Geen mooifilmerij, maar rauwe realiteit: er is niets romantisch aan het dansen met de door hun te lange ledematen gehinderde leeftijdgenoten – het is hoekig stampen op bonkende beats op een onduidelijk grasveldje. De vriendschap is gebaseerd op gedeelde ellende, zonder ruimte voor beleefdheden en empathie. Een ongegeneerd en ongepolijst inkijkje in de levens van marginale pubers, met en ondanks elkaar bezig een plek en een doel te vinden in een onverschillige samenleving. (International Documentary Film Festival Amsterdam)