Samenvattingen(1)
Sinds de proclamatie van de staat Israël in 1948 zijn ettelijke Palestijnse dorpen van de kaart geveegd. Indringende beelden van bombardementen, verwoeste gebouwen en verminkte mensen verwijzen daarnaar. Wat rest zijn ruïnes, als stille getuigen in het landschap. Ma'Loul, even ten westen van Nazareth, is zo'n verwoest dorp. Het werd vooral bewoond door Palestijnse christenen, die tijdens de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog in 1948 gedwongen werden te vertrekken. Een gedetailleerd schilderij herinnert aan het bestaan van het dorp, dat sinds de Oudheid achtereenvolgens onder Joods, Romeins, Ottomaans en Palestijns bewind viel. Ma'Loul blijkt ook nog levend in de herinneringen van de vroegere bewoners, inmiddels op leeftijd, die vertellen wat er precies gebeurd is. Verder is een schoolklasje te zien. Een onderwijzer legt een jonge generatie Palestijnen op milde toon uit waarom het Joodse volk na de Tweede Wereldoorlog dringend behoefte had aan een eigen land, waar het zich veilig kon voelen. Een opvallend mild oordeel over de bezetter, die hij als een stamverwant broedervolk beschouwt. Een oudere man vindt het onterecht dat de Palestijnen indirect slachtoffer zijn geworden van de naziterreur, waar zij immers part noch deel aan hadden. "Wij zijn de echte kinderen van Israël", meent hij. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)