De grote vakantie

De afwisseling tussen persoonlijke en meer beschouwende elementen is kenmerkend voor de films van Van der Keuken. Aan het begin van De grote vakantie zien we hoe hij van zijn behandelend geneesheer te horen krijgt dat hij, vanwege zijn prostaatkanker, nog maar kort te leven heeft. Die mededeling is voor hem een aansporing om op reis te gaan. Hij bezoekt mediterende monniken in Bhutan, hij gaat naar de Sahel, waar hij de kinderen van een dorp een voor een voor de camera neerzet, en hij dwaalt in Brazilië rond tussen de bewoners van een sloppenwijk. Deze reisbeelden wisselt hij af met stillevens van voorwerpen die hij in de loop van zijn leven verzameld heeft. Op de poëtische voice-over praat hij over zichzelf en over het leven. Aan het einde van de film blijkt er weer hoop te zijn, want er is een nieuw medicijn ontdekt. Van der Keuken zal tot het eind toe doorgaan met filmen, ‘want zolang ik een beeld kan maken, leef ik’. (International Documentary Film Festival Amsterdam)