Samenvattingen(1)
De Panamese Senobia zag in alles kunst. Zet een kapotte paraplu op een fles en je hebt het hoofd van een wildeman. Een stok plus een plastic bekertje is een vogel. Ze maakte van haar huis in een Panamees dorpje ‘Het museum van oudheden van alle soorten’. Er staan ook oude telefoons, computers en overal hangen kaartjes met haar gedachten. Haar laatste wens: alles in haar museum behouden zoals het is. Liefdevol portretteren Pilar Moreno en Ana Endara haar in deze zachtaardige, conceptuele documentaire waarin de geest van Senobia in elk shot lijkt rond te dwalen. Ze filmen haar amateurkunst alsof het museumobjecten zijn. Dorpsgenoten geven ze precies dezelfde jurk als zij had, ze interviewen hen in haar keuken en ze laten hen haar dagboek voorlezen. Een levenslustige grappenmaker was het, een vrije geest die niet binnen de lijntjes kleurde. Maar de bejaarde vrouwen doorbreken ook de vierde muur en praten over hun eigen leven. Senobia, haar kunst en haar overpeinzingen blijken een prachtige ingang om het te hebben over eenzaamheid, ouderdom, vrouwelijkheid en al wat blijft als de mens zelf is verdwenen. (International Documentary Film Festival Amsterdam)
(meer)