Sad Song of Yellow Skin

Een film over het andere Saigon, waar vrijwel nooit bommen vallen of bloed vloeit. Waar de wonden van de oorlog niet zo zeer fysiek zijn, maar waar wel mensen - niet letterlijk maar geestelijk - sterven. De film confronteert de kijker met een ander soort oorlog, gezien door de ogen van drie jonge Amerikanen die in deze stad leven. Alle drie koesteren ze het ideaal om de vrede te bewerkstelligen, zowel voor zichzelf als voor de Vietnamezen. Ze willen de muur van wantrouwen die tussen hen en de Vietnamezen in staat afbreken. Elk van de drie heeft hiervoor zijn eigen methode.Met Dick Hughes wordt Saigon bezocht. Zijn huis is een opvang voor straatjongens. Uit de gesprekken die hij met de jongens heeft, kan opgemaakt worden hoezeer het leven in oorlogstijd hen (geestelijk) verwond heeft. John Steinbeck heeft een eiland in de rivier tot een plaats van vrede en gebed gemaakt. Een groep religieuzen zondert zich hier af en bidt onophoudelijk om vrede. De rust hier staat in schril contrast met de oorlog. Als laatste is er Steve Erhardt die de kijker meevoert naar een vluchtelingenstad, gelegen op een oude katholieke begraafplaats. De film toont de achterkant van de oorlog, de enorme invloed van de Amerikanen op het leven in Vietnam, de corruptie en de morele wonden die deze situatie geslagen heeft bij de Vietnamezen. (International Documentary Film Festival Amsterdam)