Samenvattingen(1)
Edouard en Suzanne Mouradian passen vaak op hun kleinkinderen. Opa speelt gewelddadige computergames, ook zien we hem teksten op zijn computer tikken over zijn frustraties, teksten die vaak eindigen in geweldfantasieën en gedachten over genocide. In de in 2013 gesitueerde eerste helft van Au jour d’aujourd’hui zijn veel beeldschermen te zien, van mobiele telefoons tot tablet. Die aandacht voor moderne technologie keert terug in het tweede deel, dat zich afspeelt in 2024. Edouard is inmiddels overleden en de 88-jarige Suzanne mist hem erg. Een bedrijf dat zich specialiseert in deep fake-technologie kan overledenen via ‘swapping’ echter terugbrengen. Als Suzanne dit doet, blijkt Edouard niet meer helemaal de oude. Hoewel Au jour d’aujourd’hui deels toekomstmuziek is, gaat de debuutfilm van Maxence Stamatiadis in de kern over een herkenbaar thema. Suzanne is ontevreden over Edouards wederopstanding maar “het is beter dan niets”. Net zoals foto’s en videobeelden van gestorven dierbaren beter zijn dan niets. (International Film Festival Rotterdam)
(meer)